Dag 9 Pinyao

SMOG, we weten nu wat het is! Gisteravond stonk het zo naar een foute kolenkachel van vroeger dat ik nauwelijks kon - en durfde - te slapen. Het dringt door alle kieren naar binnen, ik kreeg hoofdpijn (anders nooit), hoestkriebels, geirriteerde ogen. Ik zag de rokende schoorstenen weer voor me en het wolkendek daarboven (foto's). Om 01.00 uur ben ik via de hoofdpoort naar de receptie gelopen - alle luiken dicht. Alarm, wat een stank buiten! Bij de buren naar binnen, ik hoorde Engels, maar werd als een hond weggejaagd. Onverrichterzake terug. Toen heb ik het fijnstofmasker maar opgezet (type EN 149) dat Linda met vooruitziende blik had meegenomen. Is even wennen, maar de kans op en angst voor CO (CO2?) vergiftiging was geweken. En zowaar geslapen met die tuit voor...En Linda? Wel wakker maar minder alarmbellen.
Het zou de hele dag smoggy blijven en we zijn meer binnen gebleven. De hotelmanager legde uit dat in de oude binnenstad alleen kolenkachels (mogen) branden en dat daarom Pingyao in de wintertijd wordt ontraden. Dat begrijpen we inmiddels.
We hebben de hele dag buiten mondkapjes gedragen, zijn een oud bestuurscentum doorgewandeld, stukje in de (shabby) nieuwe stad en hebben veel kolenboeren gezien. Er wordt hard gestookt bij -10 tot +2 graden. En voorts uren in de enige bar gehangen.
Opnieuw heelijk gegeten in ons sfeervolle restaurant, waar lieve dames ons bedienen (foto).en dadelijk weer met het gasmasker op slapen....s'lands wijs, s'lands ellende.