Dag 14 Chendu > Lijiang + Dag 15 Lijiang

Ik voel me iets beter. We worden al vroeg opgewacht door een chauffeur die ons naar het vliegveld brengt. Maar eerst nog ff snel ontbijten. Toast met bacon en een beetje brede bami. Lekkere koffie hebben ze hier gelukkig. We komen al om 8.30 u op het vliegveld en onze vlucht gaat pas om 10.35 u. Maar voordat je hebt ingecheckt en door de security bent. En we willen wel koffie, 58 verderop zelfs 78 yuan (7-9 euri per kopje), nou dan smaakt de koffie niet echt. Ger kan toch niet wachten dus die kuiert net zo lang door de terminal...jahoor bij de Pizzahut twee bakkies voor 42 yuan. Meenemen! Enfin het vliegtuig vertrekt op tijd, we landen een uur en 20 minuten later in Lijiang. Onderweg hebben we kennisgemaakt met de Himalaya, besneeuwde pieken in de zon, boven de wolken net als wij. De koffers staan al te wachten en we kunnen gelijk met een bus mee voor 20 Yuan pp = E 2,40. Deze rit duurt een uur. We zijn flauw van de honger en ik voel me weer beroerd. Als we uit de bus stappen moeten we nog op zoek naar een taxi. Ze zijn nog kieskeurig ook of ze een rit wel of nit willen maken. We vinden er eentje, een vrouw !!, maar ze komt de taxi niet uit. Laat ons zelf sjouwen en inladen en rijdt als een slak. Ze zet ons bij de zuidpoort van de oude binnenstad van Lijiang, Dayan genaamd dat staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Eigenlijk moeten we een old town protection fee betalen van Y 80,- = E 9,60 maar we lopen met volle bepakking de straat in met hele grote stenen. Niet echt gemakkelijk voor de koffers. Dus Ger besluit de twee grote eerst naar het hotel te brengen en ik blijf zitten wachten op een stoepje van een hotel met de trolley. Het blijkt nog en kolere eind te zijn en het tweede steuntje van de trolley breekt dus ook af. Dus nu maar hopen dat de wielen er nog onder blijven, want anders moet ik nu al n nieuwe kopen. Om over mn grote nieuwe dure Samsonite maar te zwijgen.
We worden naar onze kamer gebracht, de zon schijnt en t is 14 gr. Maar ik ben te moe na deze onderneming dus val op bed en Ger gaat voor ons fraaie traditionele onderkomen in de zon zitten. 's Avonds wandelen we door de oude stad, allemaal winkeltjes, barren en restaurants, foodplaza's. Het is zaterdagavond en het is druk maar erg gezellig. Voor Chinese toeristen is Lijiang ook een trekpleister. Net een openluchtmuseum van 800 jaar oud met al die houten huizen, lampionnen, kanaaltjes, klederdrachten van bergbewoners (de Naxi).

Vandaag zondag 12/1 gaan we na het ontbijt (kille kale zaal, ongezellig) alvast een buskaartje kopen voor onze volgende reis naar Shangri-la. We huren een fiets, maar fietsen gaat niet zo makkelijk op die hele grote kinderhoofden, toch minder vermoeiend als lopen. Dat blijkt nog een hele toer zonder deugdelijke kaart, opbrekingen en alle aanduidingen alleen in het Chinees. Een Easylearning English school ergens langs de weg biedt uitkomst. Bij het busstation moeten we weer in ons beste Chinees een ticket bestellen voor de expressbus. Blijkt Shangri-la ook nog een andere naam te hebben Xianggelilia, voorheen Zhongdian in het Chinees. Nou daar zijn we dus achter. Helemaal zeker of we nu t juiste kaartje hebben zijn we niet, maar daar hebben we gelukkig Google voor. Nu maar hopen dat we niet in Dukezong terecht komen (dezer dagen compleet in de as gelegd aldus de NOS app).
We fietsen terug naar het Old Town plein met het reuzenrad (foto's) en lunchen lekker in...jawel de Pizzahut. Lekkers westers en populair! We tuffen nog wat door de stad en Moe is moe. Ger kan nog wel de Heuvel van de Liggende Leeuw op vanwaar je een fraai panorama over de oude en nieuwe stad hebt.
Borreltijd, dus naar een schemerige bar op het oudestadsplein. Komen we voor de derde keer een Belgisch stel van onze leeftijd tegen die door drie landen ... fietsen!!! Willen we samen een pint vatten, komt een Frans stel aankakken voor een dinnerdate met de Belgen, ze hadden hun vier keer ontmoet vandaag, tsja...
Nou wij hebben knus geborreld en lekker Naxi gegeten.
Even een badje. Welterusten.