Dag 13 in Chengdu

Ff eerst een Linda-reactie: als je op deze pagina op Toon op kaart drukt kan je nog beter zien waar we (geweest) zijn. Het gaat bijna in rechte lijn naar het zuidwesten.

Nadat we dagen in een grijze grauwe wereld hebben doorgebracht waarin Ger steeds meer last kreeg en ik ogenschijnlijk niet, is me in elk geval opgevallen dat de chinezen zo murf zijn geworden voor de Pollution. Reactie van onze gids in Xian: heel China is vervuild Punt.

Dan kom je in Chengdu en dan schijnt de zon en lijkt t alsof de lucht schoon is. Het groen van de bomen en planten is weer groen. Er zijn bloemperken met viooltjes en afrikaantjes en klaproosjes. Mensen zijn kleurrijker gekleed. Chengdu is een mooie moderne kleurrijke stad. Ik werd er weer helemaal vrolijk van. Maar ook te optimistisch. Met alle thermo ondergoed en wollen vachtlaarzen nog aan zat ik te stomen. Dus vest uit. en shawl af, jas open. En je raadt t al: verkouden, keelpijn, hoofdpijn. Gelukkig heb ik van mn vriendin Ria K. een paar mudra's (handgrepen) tegen deze klachten en die pas ik dus toe in de nacht. Met de keel- en hoofdpijn wordt t minder, maar verkoudheid niet. We zitten maar 1,5 volle dag in Chengdu. Dus we gaan eerst panda knuffelen en zijn dan uren onderweg. Dus of we nog aan een theater toekomen? Morgenochtend moeten we al om 6 u opstaan. Gisteren heerlijk vegetarisch gegeten. Nee t is niet te vergelijken met welke chinees restaurant in Holland ook.

Zo om 14.30 u terug van de Panda Base. T is weer heel erg koud en smoggy en daar hadden we niet op gerekend. De grote panda's zijn leuk, de cups ronduit grappig met hun schapenvacht en schattige capriolen. Mooi opgezet groot park, nergens meer enig teken van deelname van het Wereldnatuurfonds ?? Heb ik iets gemist? Ik voel me beroerd. We drinken thee op de kamer met heerlijke chili pinda's erbij. Gewoon gedroogde meegebakken stukken rode peper.

Ger gaat toch op pad voor een theatervoorstelling.
Enfin, ik (Ger nu) vind na ruim een uur met metro - en met handen en voeten, ze spreken echt geen woord over de grens - het Wohoupark, een Chinese kruising tussen museum en pretpark midden in de moderne stad, een oase. Onder duizenden lampions door vind ik het theater (foto's), soort Van den Ende op z'n Chinees. En in het Chinees uiteraard. Er staan comfortabele fauteuils en ...take a seat, zegt een man die al zit. Its free, just order a tea. Ik ben na een eerdere tea-ser natuurlijk op mijn hoede! Kan ik dadelijk zijn dure thee betalen zeker! Hij is net als ik te gast, op zakenreis vanuit Peking, spreekt uitstekend Engels. Nog geen vijf minuten later begint een soort variete programma, zeker de moeite. Buurman biedt wat snacks aan, ik betaal (alleen) mijn thee (hij had al) en we kijken en keuvelen gezellig samen. Niks mis mee! Na halfuurtje stap ik toch maar op, moet eerst dat park uit zien te komen en met de tuktuk naar hotel. Linda is er niet beter op geworden dus dat wordt de takeaway van gisteravond, weer met handenvoeten +ipad. Inpakken en rust.