Dag 11 in Xian
Door: Ger
Blijf op de hoogte en volg Linda (en Ger)
08 Januari 2014 | China, Xianyang
Treinreis naar Xi'an was eitje, van 21.00 tot 7.30 uur over 650 km. Lekker boemelen en soft sleepen. Onze gids stond een half uur te wachten en kleumen buiten. Ontbijt? Haha...KFC...klef broodje en koffiemachine werkte pas na halfuur. Meteen door naar de Terracotta Warriors, uurtje rijden. Koud! Imponerend al die strijders (7000 in totaal) de meeste blijven ondergronds, anders verdwijnt direct hun kleurrijke uitdossing en worden ze net zo 'aards' als de zichtbare vechters. Dit geweldige leger liet de eerste keizer van China Qin (zeg Chin - en zet er een A achter) door 700.000 mensen vervaardigen om hem te beschermen na zijn dood. Onze gids spreekt perfect VS-Engels en gaat discussie over het moderne China niet uit de weg. Drie hallen gaan we door, alle opgravingen allemaal voorwerpen, ruim 2250 jaar oud!
Hij zet ons af in Xi'an bij ons Ci'en Hotel (wat een gedoe al die apostroffen), waar ze geen woord Engels verstaan. Wij op weg naar het centrum, toch maar de tuktuk genomen, wat een bravoure hebben die rijders! Hartje oude stad, eeuwenoud naast hypermodern. De klokketoren beklommen en genoten van Chinees klokkenspel (foto's). Vervolgens de moslimwijk in, Xi'an lag in de achtste eeuw aan het eind van de Zijderoute, Istanbul aan het begin - of andersom. Net of je door de kashba dwaalt. Daar zijn de hoofddoekjes weer. Ik doe even een vluggertje door de moskee uit 785 (Mohammed was net begonnen te profeteren) en Linda aan de thee. We wagen ons aan een uitheems hapje kleefrijst.
Ook met de tuktuk terug, wat een gejakker, best spannend. Om de hoek heerlijk gegeten en toen...moe. En dat niet alleen, ik ben minstens honderd niesbuien en honderd zakdoeken verder...
Hij zet ons af in Xi'an bij ons Ci'en Hotel (wat een gedoe al die apostroffen), waar ze geen woord Engels verstaan. Wij op weg naar het centrum, toch maar de tuktuk genomen, wat een bravoure hebben die rijders! Hartje oude stad, eeuwenoud naast hypermodern. De klokketoren beklommen en genoten van Chinees klokkenspel (foto's). Vervolgens de moslimwijk in, Xi'an lag in de achtste eeuw aan het eind van de Zijderoute, Istanbul aan het begin - of andersom. Net of je door de kashba dwaalt. Daar zijn de hoofddoekjes weer. Ik doe even een vluggertje door de moskee uit 785 (Mohammed was net begonnen te profeteren) en Linda aan de thee. We wagen ons aan een uitheems hapje kleefrijst.
Ook met de tuktuk terug, wat een gejakker, best spannend. Om de hoek heerlijk gegeten en toen...moe. En dat niet alleen, ik ben minstens honderd niesbuien en honderd zakdoeken verder...
-
09 Januari 2014 - 14:05
Bert Lugtenberg:
Zo, dus die Chinese keizers hadden vroeger ook moeite de dood te aanvaarden, net als de farao's zich van een gunstige voorbij-de-dood wilden verzekeren. Dat is dan nog een punt van herkenning, maar heel veel zaken zijn zo anders daar. Bijna onwerkelijk, om het hier in ons geordende landje te lezen. Het is voor mijn gevoel heel ver weg, zowel in tijd als geografisch. Om jullie nog een beetje te volgen, moet ik gedurig die kleine kaartjes vergroten, om nog enig benul te krijgen waar jullie zo ongeveer uithangen/avonturen/slapen. Het lijkt warempel wel of jullie ''binnendoor" naar Vietnam reizen? Ga zo door met die mooie reisverhalen en interessante foto's en veel gezondheid, geluk en energie toegewenst,
Broer Bert -
13 Januari 2014 - 11:30
Edmond Jaspar:
In retrospectief: in 1998 werd ik in Xian 50 jaar! (heb ons eigen fotoboek er nog maar even bijgepakt). Xian lag (voor ons) halverwege onze reis van 1 mnd. van Hong Kong naar Beijing (destijds sliepen wij in het City-Hotel); vanwege alle rijst met zoute groenten-recepten gingen we in Xian's Holiday Inn "op de Europese tour": zuurkool met casseler rib, biefstuk, wiener schnitzel en kaas en Sacher Torte toe! Kon toen ook al, in China! de 1000 jr. oude Yuantong-tempel bezocht; en ons reisgezelschap bleek (zonder dat ik dit wist) vanuit Kunming (in het vliegtuig naar Xian) een levensgrote (mierzoete) suikertaart te hebben meegesmokkeld met "50 - Welgefeliciteerd" (maar dan in het Chniees) daarop. Bij aankomst in de lobby van het hotel kreeg iedereen een groot stuk taart, en ik cadeautjes: een boeddhistische rozenkrans, 2 cymbaaltjes en een fotomapje van de bamboetempel in Kunming! Onvergetelijk! -
13 Januari 2014 - 11:39
Edmond Jaspar:
...en oh a, ik vergeet bijna het romantische moment: 's avonds bood ik de groep een verjaarsborrel aan (met Pittabroodjes); voor iedere vrouw in het reisgezelschap had ik 1 rode roos gekocht; een van de (alleenstaande) vrouwen verzuchtte bij die gelegenheid: "Zo'n man zoek ik nu ook!" waarop Lia repliceerde: "Als je van de mijne maar afblijft!"
Na afloop van de maaltijd ontspon zich tussen onze jongens en enkele groepsleden de volgende discussie: "Maarten & Coen, hebben jullie voor morgen al jullie victualiënzakje gevuld? M&C: wat zijn dat, "victualiën"? Groep: "Victualiën is "leeftocht"! M&C: "Wat is "leeftocht?" Groep: "Dat is "eten voor onderweg!" Groep: "Ja, en van "victualiën" komen "faecaliën"! M&C: "Waar hebben jullie het nu weer over"?? (en zo ging dat nog even door...)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
