'Johnson molenaar Johnson molenaar', ik hoor het ons nog scanderen tijdens de vele protestdemonstraties zoals in Nijmegen tegen de Amerikaanse napalmbombardementen op Noord-Vietnam begin jaren '70. 'Johnson moordenaar' was strafbaar, de Amerikaanse president was immers een 'bevriend staatshoofd'...
Deze nostalgische herinneringen kwamen boven toen we vanmorgen onze Hanoitour, met prive gids en chauffeur, begonnen met een bezoek aan het mausoleum waar Ho Chi Minh - de Vietnamese vader des vaderlands - ligt opgebaard: indrukwekkend, sober, gebalsemd, paraderende lijfwachten, zeer respectvol allemaal. Vervolgens bezochten we zijn presidentieel verblijf, jazelfs de privevertrekken - de goede man was een sobere boeddhist, leraar, boerenzoon. De eenheid van de Viet (Vietnam betekent Viet people) was zijn ideaal, hij heeft de Fransen en Amerikanen op de knieen gekregen en is hier dus de grote held (zeker in het Noorden).
Daarna zijn we wat tempels afgestruind: een ratjetoe (sorry: mix) van boeddh-, tao- en confuus-isme. Plus een snufje katholicisme. De Tempel van Confucius uit 1070, tevens de eerste universiteit van Vietnam, leek wel een kleinere variant op de Verboden Stad.
Er was zowaar tijd voor een lunchje, maar toen snel door naar het Museum voor Volkenkunde annex openluchtmuseum. Daar leerden we de 54 ethnische bevolkingsgroepen kennen: hun kleur, hun kleren, huizen, gereedschappen, aantallen en locaties, enz enz - ga mij niet overhoren, ik zou ze op straat niet herkennen; een aantal gaan we komende weken nog bezichtigen. Van de Viet zijn de meeste (85% van de 90 miljoen).
Een paar persoonlijke ethnologisch verantwoorde kanttekeningen mijnerzijds: je wordt hier orendol van die ca 1 miljoen scooters en brommers (op een bevolking van 6 miljoen Hanoiers) die kriskras en vooral toeterend door de straten racen, de stad lijkt wel een circuit, oversteken is levensgevaarlijk! De huizen zijn onwijs smal (en max 4 hoog) omdat de grondbelasting werd vastgesteld op de breedte van de voorgevel. Aan alles kun je merken dat de Fransozen hier zaten: deftige huizen, Franse balkonnetje en broodjes, ondertiteling, enz. Alle Vietnamezen zijn miljonair, wij ook: 1.000.000 dong is 35 euro. Nog nooit zoveel voorbijracende mandarijn- en perzikbomen gezien, achterop scooters; dat zijn hun kerstbomen vanwege het nieuwe jaar, het Lunar New Year komend weekend, feest van de nieuwe lente. Nog nooit zo laat in januari Happy New Year gehoord, want Engels kunnen de riksjarijders wel! We zijn inderdaad ook nog een uurtje rondgefietst, ieder in een riksja, dwars tegen de gemotoriseerde verdrukking in. De fiets bepaalde 15 jaar geleden nog het straatbeeld, nu waagt zich vrijwel niemand zich hier meer aan/op. Amusant was het waterpoppentheater: poppenkast in het water. Je moet wat als je dagelijks in die zompige rijstvelden staat, en zo is die poppenkast 1000 jaar geleden begonnen. De spelers staan achter een doek en laten de poppen aan een stok bewegen, spelers en poppen staan beide in het water.
Toen zijn we maar gaan eten, vijf hoog met fraai uitzicht op een sfeervol verlichte stadsvijver. En daarna waren de poppen pas echt aan het dansen, mijn portemonnee gejat - vlak na het tappen van twee miljoen...alsof ze me in de smiezen hielden...enfin, meteen van alles geblokkeerd. Wel even slikken!
Dat was het wel voor vandaag.