Calgary naar Canmore & Banff

Nu heb ik (Ger) kort geslapen, tot 05:30 uur, en Linda heeft zich zelf verslapen! Ik heb de tijd besteed aan verslag, mail, fb, jazelfs de Volkskrant digitaal - vooral de overstromingen in Europa (leedvermaak?). Om 8 uur kan ik even skypen met Bart en kids, die niet begrijpen dat ik net uit bed kom. Het ontbijt, alweer in de zon, bestaat vooral uit heerlijke pancakes met bosbessen en uitgebakken bacon.
Dan gaan we bij Casco tanken omdat Bill daar een klantenkaart van heeft; de prijzen van benzine (heet hier 'gas') schommelen nogal, volgens zijn App was-ie gisteren 90 Canadese dollarcent, omgerekend 60 eurocent. Maar bij de pomp blijkt de prijs inmiddels 1,02 dollar - nogal altijd 16 cent lager dan bij andere tankstations. En op ruim 100 liter (!) is dat toch gauw € 7 verdiend. Jaja, wij wel. Dan nog even shoppen - weet je dat je hier de alcoholhoudende drank in een aparte winkel moet halen (liquor shop).
Charlene staat al klaar met de picknickmand, we nemen afscheid van dochter McKenzie die weer gazonrandjes gaat snijden in het Heritage Park (je moet wát met vier maanden vakantie). We gaan terug richting de bergen, ik rijd met Bill in de camper en Linda zit bij Charlene in de SUV. Er wordt behoorlijk aan de wegen gewerkt, traffic jam. Maar dat geeft tijd voor goede gesprekken en de zon schijnt lekker, dus wat let ons.
Halverwege merkt Bill op dat we inmiddels het hoogste punt van de beroemde Highway 1 hebben bereikt op 1420 meter, ik kan het niet geloven, we rijden over een hoogvlakte waar Calgary ook op ligt - het kan er 'swinters 30 graden vriezen (landklimaat). Terwijl de Rocky Mountains voor ons opdoemen.
Vlak voor Banff slaan we in Canmore af naar een enkele bergmeertjes, de Grassi Lakes, parkeren daar off-road (camper onder het stof) en gaan met de rugzakjes een heuse hike doen van pakweg 3km met 300m stijging. Dat valt met deze hitte nog niet mee, maar het uitzicht maakt alles goed. We zijn niet de enigen... Bij het meertje boven doen we ons te goed aan de meegezeulde etenswaren, voetjes in het ijskoude water en dan weer terug.
Tijd voor een afscheidsborrel, maar vind maar eens een terras dat deze zaterdagmiddag met dit stralend weer (28 graden) níet is bezet. Uiteindelijk strijken we neer in een bistro en zeggen goodby - geen farewell! - en dankjewel tegen Charlene en Bill.
We rijden pakweg 20km richting Banff en vinden daar een kneiter van een camping, waar we (gelukkig) hebben gereserveerd. Linda maakt vis met rijst en een groenteschotel. Biertje erbij. Linda kleurt haar haar en ik ga douchen. De camper heb ik inmiddels ook een frisse beurt gegeven. Genoeg voor vandaag, morgen weer een rustdag, in Banff.