Dag 44 - Cai Be

Ontbijt 10 hoog in een fraai hotel, ergens in Saigon, geen idee waar... De eerste Miss Saigon neemt onze vouchers in zodat we kunnen ontbijten, met nog twee anderen. Wat een rust.
We worden om 8.30 u gehaald door gids Thuong met aardige chauffeur. Saigon (Ho Chi Mi City is langer - en historisch korter) verlaten we sneller dan menig andere stad. Het vlakke land ziet er groeizaam uit, het is overigens al zeker 25 graden, tamelijk zonnig en qua luchtvochtigheid is dit een uitstekende tijd van het jaar. Overal hangmatten langs de weg, de relaxplaatsen van scooters op weg naar de Mekong. Na twee uur komen we bij een busstop en daar blijken alle mobielen met vier of meer wielen (auto's, bussen) te stoppen met hun lading (toeristen). Werkelijk een oase! Weer een uurtje later zijn we in My Tho waar we een primitief fabriekje bezoeken - zie foto's - waar o.a. Poprice (popcorn van rijst dus), kokossnoepjes, ricewine (Vietnamese jenever), ricecandy's, enz worden geproduceerd. Het ziet er heerlijk authentiek uit en smaakt navenant. Bovendien wordt ons niks opgedrongen en dat maakt het kopen, bijv van een durianreep met rijst of met kokosnoot, eenvoudiger.
In Cai Be schepen we in op een sampanboot met motor, alweer met zn vieren: bootsman, gids en wij twee. Net Holland hier, maar dan met ander groen, meer water dan land, en iets primitiever. We varen langs scheepjes beladen met groentes, fruit en kruiden. Dan komen we uit op een brede rivier, een van de zijtakken van de negenarmige draak, zoals de Mekongdelta wordt genoemd. De Mekong stroomt 80 km oostwaarts in zee, na een reis van 4000 km door vier landen die begint in Tibet; in Zuid-China zijn we m al ergens overgestoken.
We schieten een brede sloot in, meer wier dan water. Verderop stappen we over in roeibootjes, vrouwen met kegelhoed roeien ons staande (zij, niet wij) door de jungle. We gaan weer in karavaan. Hot hot hot, gelukkig hebben wij ook zo'n hoed opgekregen. De oevers staan vol fruitbomen en huisjes, sommige heel basic andere modern. We stappen weer over en gaan aan de andere kant van de brede water naar Mekong Lodge, het paradijs op aarde, fraaie bungalows (hout, riet, palm) verscholen in een zee van bloemen en groen. Hier gaat onze luggage van boord (we doen sammie sammie: een grote koffer en een kleintje, de andere helft is in Saigon achtergebleven). En overal die glimlach, als dit het paradijs is zijn deze mensen engelen.
Lunch: zie foto, de olifantsoorvis hier uit de rivier. Zalig. En niks haast, daarna relaxen (Linda) en ik kuier door dit park...aangenaam koel door alle schaduw.
Toen op de fiets achter de gids aan, uiteraard petjes op anders verschroeit je schedeldak. We fietsen door de bush-bush, vrijwel allemaal (on)bekende fruitbomen in staat van groei, bloei of oogst: jackfruit ook wel nanka genaamd, doerians, star apple (niet te verwarren met onze rode sterappel, is die uitgestorven overigens?), limoenen, papaya, ramboetan, kokosnoten, longan, suikerriet, starfruit, banaan, guave, dragonfruit, rose apple...die kregen we onderweg aangeboden, met een slok ricewine... We merken eigenlijk niks van de hitte, al dat eetbare natuurschoon, de gids praat honderduit in goed Engels, de schaduw van het bomendak.
Uurtje rust in de bungalow, ik ga zelfs in ons buitenbad gewoon onder de bomen en krijg al gauw gezelschap. Adam en Eva zal ik maar zeggen, inclusief appels...
De cooking class is meer looking dan cooking. Wel zo prettig, al moeten we wel wontons en loempia's maken. We zijn zo'n tien gasten vnl uit West-Europa. En daarna mogen we dat opeten, met nog veeeeeel meer lekkers. Had ik al gezegd dat ik een flesje ricewine likeur had gekocht 's ochtends? Nou, die is nu half leeg...