Dag 35 > Ninh Binh, Hoa Lu, Tam Coc

We gaan weer op weg 100 km ten zuiden van Hanoi en iets verder. Voor Bert, onze route is nog steeds op de kaart zichtbaar, wij checken het zelf regelmatig.
Vertrek om 9 uur en 11.30 zijn we in Hoa Lu voorheen, 1000 jaar geleden, de hoofstad van Vietnam ipv Ha Noi. We bezoeken de tempel van Koning Li .... Die wordt geflankeerd door zijn raadgever, de mandarin en zijn zonen. Als hij sterft en zijn oudste zoon niet de beste opvolger is, hertrouwt zijn weduwe met de mandarin en wordt deze laatste de koning Le ..... Het grote complex en de citadel worden aan de achterzijde begrensd door het karstgebergte en aan de voorkant door het meer en kan dus niet ongemerkt binnengedrongen worden door de chinezen. We merken het iedere keer weer aan de verhalen van onze gids, de chinezen daar moet hij het nog steeds niet van hebben. En t heeft alles met de geschiedenis te maken.
We lunchen op hetzelfde terrein en krijgen gebakken geitevlees, goed gekruid. Je moet het in een of ander blad wikkelen met een beetje munt en korriander en dan dippen in een sojabonen-/gembersaus. Heel smakelijk, maar ik krijg t niet weg. Niet door te kauwen en niet door het door te slikken. Dus ik waag me er niet meer aan. Dan maar omelet met paksoi en gestoomde rijst. Na de groene, bittere thee die ze hier na de maaltijd aan een andere tafel drinken uit hele kleine poppekopjes, nemen we de fiets en gaan over een grote weg langs de rijstvelden en het karstgebergte richting Trang An. Daar parkeren we de fiets, kopen kaartjes voor de boot waar we met totaal 7 mensen incl. De bestuurder in kunnen. Deze laatste roeit ons dus ruim anderhalf uur over het water langs en onder het karstgebergte door. Onze roeier is een man, maar er zijn ook heel veel vrouwen met blauwe overhemden en van die rijsthoeden op. Je kent ze wel ze zijn van bamboe en palmbladeren en typisch voor de rijstvelden in Vietnam. Ze roeien ook anders als doorgaans, ze duwen de riemen ipv dat ze ze trekken. En soms roeien ze met de voeten. Stalactieten hangen boven ons en soms zijn deze floorcaves wel 250 m lang. We zijn natuurlijk niet de enigen want Vietnam heeft nog holidays, dus in optocht en al roepend naar elkaar varen we door dit schitterende gebied. Eerst nog heerlijk in de zon, later op de terugweg, valt de schaduw van de bergen over ons heen. We stappen nog een keer uit de boot, klimmen over de berg via een trap, bezoeken een nieuwe tempel met mooie boeddhabeelden en kunnen aan de andere kant van de berg weer in dezelfde boot stappen. Zo nu en dan roeien we mee met de extra peddels. Als we terug zijn, springen we weer op de fiets en gaan nog zeker een uur door naar Tam Coc. Om 17 uur nemen we een lauw biertje in een verlaten hotel met 7 verdiepingen. We blijken de enige gasten en het restaurant is gesloten. Schitterend uitzicht overigens aan 4 zijden, gelegen op de 7e etage. Nou vinden wij dat niet erg want om nou te eten in zo'n immens lege ruimte. Nee wij fietsen wel even terug naar een plein waar we net langskwamen en waar allerlei kramen stonden en muziek klonk. Helaas als we daar aankomen zijn de meeste kramen weg op 1 na en daar scoren we nog een houten kralen armband voor Ger. Dezelfde als die Trung onze gids gisteren in zijn tempel van een boeddhistische monnik heeft gekregen, alleen die van Ger is niet gewijd, maar hij gaat het toch alleen als sieraad gebruiken.
We gaan in de buurt van het plein eten en opnieuw zijn we de enige gasten, maar ze hebben wijn en het eten is smakelijk.
Om 20 u komen we bij het hotel en ik denk ff te kunnen douchen en mn haren te wassen. Mis, alleen maar koud water! Morgen nieuwe kansen. Het lijkt erop of de zoon des huizes door zijn familie is achtergelaten om ons een kamersleutel te geven en dat ze verder alles uit hebben gezet. Maar t komt allemaal goed uit 20.30 u op bed en morgen om 6.30 u er weer uit. Dat heet vakantie!