Na 4 nationale parken > SIN City

28-05-2011

We stonden illegaal op Campingground Sandycreek, maar mochten wel gebruik maken van douches en toilet.
We waren vroeg op, om vroeg in Bryce aan te komen en zodoende meer kans te hebben om een plek te vinden
met dit Memorial weekend. Ik stond met m hele handel voor de restroom en toen bleek dat de damestoilet
verstopt zat en of ik even op de herenwc ernaast wilde. Geen probleem voor mij. Ben ik net klaar wil ik weer naar de dames voor de douche, zijn de eigenaren helemaal over de rooie, want nu was de herentoilet ook
overgelopen, verstopt, weet ik veel. Ik was het mijne kwijt. Maar ik kon dus ook niet meer douchen of wassen.
Heb nog wel gauw even mn tanden gepoetst en handen gewassen en in de camper heb ik me verder gereinigd
met een gezichtsreinigingsdoekje en toiletdoekje. Enfin in geval van nood kan dat natuurlijk prima.
We hebben ontbeten en zijn toch om 09.30 u weggereden.
Omdat we niet langs de senic route 12 durfden (een pas van 3000 m o.a.) hebben we een langere weg genomen,
die ook voor ons doen heel mooi was. Dit ging door Mormonengebied met plaatsnamen als Koosharem en
ranches als Soren Sons. Heel drassig vruchtbaar groen land met veel zwarte kleine koeien.
Om 12 uur reden we Bryce al binnen en gauw naar het Visitors Centre. Dat hadden we ons kunnen besparen.
Zij doen niet aan campingreserveringen o.i.d. We moesten zelf maar zo snel mogelijk een plek zoeken.
Gelukkig had ik onderweg gelezen dat je ergens op een registerpost (uithangbord met dak) een route en een
envelopje moest pakken. Daarna zoek je een plek op waar geen briefje met naam e.d. gegevens opgehangen
is, want dat betekent dat die plek vrij is. We konden nog kiezen uit 2 plekken, maar die waren eigenlijk voor campers van meer dan 20 ft. En onze camper is officieel 18 ft. Ger heeft zn voeten gebruikt om het op te meten en met de voor en achterbumper + reservewiel erbij kwamen we ook aan 20 ft.
We hebben $ 30,- in het envelopje gestopt met onze adresgegevens en aantal nachten (2) erbij en het envelopje in een metalen brievenbus gestopt. Klaar. Zo simpel gaat het dus in deze natuurparken. En dan weer die gratis shuttlebus erbij en alle andere voorzieningen. Zoals een voorlichtingsfilm over het ontstaan van Bryce Canyon.
We zijn daarna een stukje met de bus meegegaan en stonden ons al gauw te vergapen aan de Hoodoos, de
pilaren die hier zijn ontstaan door de rivieren die langs alle gesteente hebben gelopen in de loop van miljoenen jaren.
Omdat ik me vanwege de hoogte toch niet echt geweldig voelde, ik sta te hijgen als een hert als ik watvoor
beweging dan ook heb gemaakt, gaan we op zoek naar een hotdog o.i.d. En komen eerst een Lodge Inn binnen.
Hier is alleen een restaurant maar ook een lounge waar je vrij mag internetten. Dus dat verslag hebben jullie op dat moment gekregen samen met de foto's.
Daarna scoren we in de General store toch een lekkere hotdog en wandelen naar onze camper terug. Ger gaat
buiten kaarten schrijven. De kaarten die we bij Route 66 en nog ergens hebben gekocht en geschreven zijn spoorloos dus moeten we opnieuw beginnen. De selectie van ontvangers wordt nu dus nog dunner. De postzegels kosten $ 1,- Reken zelf maar uit.
En ik kook de kleefrijst die we in LA hebben gekocht en maak er een tomatensambal en groene salade bij.
In LA hebben we ook nog Abon Ajam van Huub meegekregen. Dat is toch smullen zo midden in de koude bossen
van Amerika.

29-05-2011
Ger is al om 5 uur opgestaan om de sunrise mee te maken en daarna te douchen op de enige plek in dit Park,
Hij kruipt daarna gewoon weer naast me in bed want het is er nog vroeg genoeg voor. En ik ben er blij mee want het is koud onder 2 wollen dekens en het fleecedekentje van Huub.
We doen het vandaag rustig aan met opstaan en opruimen en rijden pas om12 uur weg om de rest van alle highlights van Bryce Canyon te bewonderen. Gelukkig doen we dat met de camper want het is vrieskoud en het waait heel hard.
Onderweg wisselen we wat uit met een paar Philipino's uit LA die vorig jaar in Holland zijn geweest en wisten te vertellen dat er in Rotterdam een rivier loopt en als je daar dan langsrijdt dan zie je alle dames in de etalages ????
We wisten niet wat ze bedoelden, maar we komen er vast nog wel een keer achter.
Omdat het zo koud is heb ik zin in soep gekregen en rijden we naar Ruby's Inn of te wel Bryce City. Hier kunnen we een bowl of Chili bestellen en krijgen er een heerlijk zoet warm broodje bij dat naar bapou smaakt.
Daarna gaan we lekker shoppen, dat hebben we toch wel nodig na al die mooie natuur.
We rijden terug naar onze kampeerplek en Ger gaat nog een wandeling maken naar beneden ergens in de Canyon.
Hij zegt een 1,5 u weg te blijven. En ik laad de pc op met de generator van de camper en schrijf dit verslag en een paar kaarten. Zal ook proberen de foto's te downloaden als ik nog genoeg baterij heb.

30-05-2011 Memorial day een soort van dodenherdenking en bevrijdingsfeest tegelijk. Alle amerikanen zijn vrij en
de vlaggen hangen uit. Utah is echt mormonenland. Als we op weg gaan van Bryce naar Zion rijden we ook door
hun gebied. Het zijn echt de mormonen geweest, en waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen weet ik niet, die hier eind 1800 vrouw, kinderen en hun hele bezit in een wagen laadden en naar dit canyongebied trokken. Vaak waren ze uit hun kerk gezet en zochten een plek waar ze toch hun homestead (huis en haard) konden vestigen.
Zo ook in Zion. De namen van de hele hoge bergen zijn door de mormonen gegeven: Angels Landing, The great
white throne, Court of the Patriarchs: Abrahan, Isaac en Jacob, Altar of of Sacrifice etc.
Het lijkt net alsof zij een kerk in de open lucht hadden en de bergen hun beelden waren waardoor zij omgeven werden.
Na een ijs en ijskoude nacht met veel te weinig dekens en pyama's (ik heb met mn vest aan geslapen en met een warm water zak (gelukkig dat ik die weer hij me had, wat een wijsheid)) gaan we alweer vroeg op route.
Komend vanuit Bryce moesten we eerst door een kleine korte tunnel en daarna door een hele lange (1 mile) donkere tunnel met hier en daar vensters. Er mocht maar een rij auto's tegelijk 25 mi p.uur rijden en met walky/talkies gaven de rangers aan elkaar door dat de andere rij mocht komen.
Gelijk na de tunnel kom je met hele stijle haarspeldbochten naar beneden en ziet opnieuw schitterende rotsen en
gesteenten. Weer anders als we tot nu toe hadden gezien in Bryce en in de Grand Canyon.
We rijden gelijk naar de camping waarwij al gegevens over hadden en dit keer kregen we een plaats toe-gewezen met electriciteit. Gelukkig want inmiddels was mijn camera-batterij, mijn tandenborstel batterij, de pc-batterij leeg.
We hebben geen stromend water in de camper en de flush van de wc heeft ook al geen water meer en bij het
legen van het afvalwater deze ochtend kregen we er ook geen verandering in. Dus kleine crisis met al die zaken die niet werken. Maar met wat gepuzzel en knoppen aan en uit en electriciteit natuurlijk, krijgen we in elk geval de camera weer geladen, de pc opgeladen en ineens ook stromend water om af te wassen. Want deze camping is ook al zo primitief dat je nergens wasbakken voor de afwas hebt, geen douches en geen warm water in de
restrooms. Ze gaan ervan uit dat je alles bij je hebt en dat is ook wel zo. Dus in geval van nood kunnen we ook douchen in deze camper. Morgen gaan we naar Las Vegas en dan kunnen we hopelijk even bij een Apollo garage langs voor wat meer instructie. Het is toch lastig als je niets na kunt lezen. Dan hebben Gabriel en Jeanne van wie we voor een weekend hun campervan mochten lenen, het toch beter geregeld met hun uitgebreide manual. We konden
toen alles opzoeken als we iets niet meer wisten.
Enfin terug naar Zion. We zijn weer op een shuttlebus gesprongen en hierin kregen we gelijk informatie over wat we te zien kregen.Bij het eindpunt The Temple of Sinawava stappen we eruit en maken een wandeling naar the Narrows.Het is zo druk, het lijkt de Kalverstraat wel. En er is weer veel te zien. De prairie dogs springen steeds voor onze voeten we lopen in een kloof met heeeele hoge rode bergen richting de smalle kloof waar je doorgaans door het water verder kunt. Maar dit keer is de Virgin River te hoog en te wild en dus kan niemand verder en probeert iedereen toch een foto te maken van de Narrows.
Op de terugweg komt er nog een hertje langszij. En wandelen we terug naar de bus, rijden nog 3 haltes mee naar Zion Lodge en snacken opnieuw een hotdog. Deze is minder lekker. Daarna stappen we over op de bus naar Springdale.
Dat is een soort winkelboulevard met eethuisjes en souvenirwinkels. Enfin ook weer effe geshopt natuurlijk. En een biertje bij de Mexicaan gedronken. Rare regels hebben ze hier. Ze mogen alleen alcohol schenken als je een voorafje hebt besteld.
Terug bij de camper warmen we nog wat bami en rijst van gisteren op. Veel honger hebben we niet meer en we verwachten in Las Vegas niet te gaan koken. Daar gaan we waar-schijnlijk onder in het lichtfeest.

31-05-2011
Al om 12 local tijd in Las Vegas. Op een grote RV camping bij
circus Circus. Omdat we al dagen geen was hebben kunnen draaien doen we dat eerst en sturen we jullie dit bericht.
Foto's nu even niet. Misschien op een ander moment. Youri je had gelijk, ik had het 2e bericht niet aan iedereen gestuurd. Ik wil jullie niet overladen met verslagen, dus je moet zelf maar zien wie wat wil lezen. Deze keer dus wel weer aan iedereen. Dikke kus voor jou.